Familiegelijkenis

In haar Hamlet vertrouwt Lisaboa Houbrechts de rollen gedurfd toe aan de vrouw en de kinderen van regisseur Jan Lauwers.

Een tragedie op het toneel brengen, heeft vaak veel weg van met het nodige leedvermaak familietwisten aanwakkeren. De jonge Belgische theatermaakster Lisaboa Houbrechts toont zich een tovenaarsleerlinge in een nieuwe lezing van Hamlet, waarbij ze het aandurft Shakespeare letterlijk te nemen en de hoofdrollen te laten spelen door de leden van een clan waarvan de ouders het theatervirus heel vanzelfsprekend aan de kinderen hebben doorgegeven.

In het gezin van de Vlaamse regisseur en choreograaf Jan Lauwers kiest ze zijn vrouw, de danseres en performer Grace Ellen Barkey, om koningin Gertrude uit te beelden, terwijl ze de rol van Hamlet aan hun zoon Victor geeft en die van Ophelia aan hun dochter Romy Louise. Jan Lauwers zelf is niet vergeten, maar hij moet niet persoonlijk op het toneel verschijnen. Zoals men al kon vermoeden, komt de figuur van de vermoorde vader rechtens toe aan het gezinshoofd. Zijn gezicht prijkt op de portretten van de dode koning die in het decor hangen, en zijn geest blijft onophoudelijk rond Hamlet spoken om wraak te krijgen. Door die wrede keuze is de kunstenaar niet meer dan een toeschouwer. Op de première in het Kaaitheater moest Jan Lauwers zich onder het publiek mengen en de voorstelling vanuit de zaal ontdekken.

De scenografie van Oscar van der Put knipoogt met veel plezier naar beeldende kunstinstallaties, terwijl de projecties op het achterdoek herinneren aan de versierde tussentitels uit de stomme film. Losgerukt van het toneel, als een spook waarvan men zich wil ontdoen, wordt het enorme zeil dat de grond bedekt opgetild tot in de nok, terwijl het scènebeeld in de loop van de handeling als bij toverslag overgaat van zwart naar wit. We weten dat er in het hart van Hamlet een Oedipusmotief schuilt, maar wat te zeggen van het feit dat Victor Lauwers hier tegenover zijn eigen moeder staat te spelen, terwijl het zijn echte zus is die zijn verloofde gestalte geeft?

Als gezin Shakespeares situaties uitbeelden had gemakkelijk kunnen ontsporen tot een soort van praktijkoefening over incestueuze verhoudingen. De prikkel van het realisme ontpopt zich echter tot een geweldige springplank voor Lisaboa Houbrechts, die voor een monsterachtig theater kiest: elk bedrijf wordt een gewelddadig machtsspelletje dat de waanbeelden van de prins ontrafelt, om daarna overduidelijk een eerbetoon te worden aan de vrijheid van de vrouwen die hem omringen. Als 27-jarige, met de feministische blik die ze op Shakespeares wereld werpt, doet Lisaboa Houbrechts een indrukwekkende intrede in de kleine groep makers die meetellen in het Europese theater.

← Back to overview