"In SUN-SET praat ik in raadsels. Hele en halve waarheden worden aan elkaar geregen. Als een soort gids begeleid ik de toeschouwer in ruimten waar we kijken naar wat zich onthult in de leegte. Hoe moeten we ons 'het niets' voorstellen? De theaterzaal als universum met een gapend gat naar de tribune toe. Omgekeerd en binnenste-buiten gedraaid. Om het met de woorden van Ernst Bloch te zeggen in Traces, The Reverse of Things: 'The stars twinkle above the polar ice; do they really twinkle, and as stars?'."

- Oshin Albrecht

← Ga terug