Lisaboa Houbrechts (1992) voltooide in 2016 de masteropleiding Drama aan de School of Arts|KASK Gent. Ze is schrijver en regisseur. Tot 2019 maakte ze deel uit van het kunstenaarsgezelschap Kuiperskaai, dat ze samen met Victor Lauwers, Romy Louise Lauwers en Oscar van der Put in 2012 oprichtte. Houbrechts evoceert de geschiedenis en het klassieke repertoire in een rituele daad en toont de mens in een keten van driften. De voorstellingen van Lisaboa Houbrechts & Kuiperskaai waren barok, brutaal, maar ook speels en ontwapenend. Met Bruegel (2019) – het eerste werk dat ze onder eigen naam maakt – slaat Lisaboa Houbrechts een nieuwe weg in. “Bezwerend en uitdagend theater,” vond De Morgen over dit totaalspektakel. Het is Lisaboa’s persoonlijkste werk tot nog toe.

Lisaboa Houbrechts (1992) voltooide in 2016 de masteropleiding Drama aan de School of Arts|KASK Gent. Ze is schrijver en regisseur. Tot 2019 maakte ze deel uit van het kunstenaarsgezelschap Kuiperskaai, dat ze samen met Victor Lauwers, Romy Louise Lauwers en Oscar van der Put in 2012 oprichtte. Wat de voorstellingen van Lisaboa Houbrechts & Kuiperskaai kenmerkt is een grote cast, grillige interactie tussen beeld en tekst, en een intelligente kruising van verschillende disciplines: performance, muziek, choreografie, literatuur en beeldende kunst. Haar voorstellingen zijn barok, brutaal, maar ook speels en ontwapenend. Dat blijkt al uit het vroege werk van Kuiperskaai, o.a. De Schepping/The Creation (2013) en The Goldberg Chronicles (2014), dat door de pers “een immense clash van energieën” werd genoemd: “de taal is kleur, het spel is beeld, de muziek is verf.” In 2016 maakte ze grote indruk met haar wervelende bewerking van Shakespeares The Winter’s Tale, en in september 2017 ging 1095 in première, naar een tekst van Victor Lauwers. “Durf en spelplezier spatten (er)van (af)”, schreef Lotte Philipsen in Knack. Lisaboa Houbrechts evoceert de geschiedenis en klassiek repertoire in een rituele daad en toont de mens in een keten van driften. Dat was eens te meer duidelijk in haar eigenzinnige bewerking van Hamlet (première september 2018 op Love at first Sight III). Daar zette ze het vrouwelijk perspectief centraal en bracht Gertrude, de moeder van Hamlet, naar het hart van de voorstelling. “Lisaboa Houbrechts maakt zich met een uitgesproken hedendaagse onstuimigheid meester van Shakespeares mythische verhaal (...) Ze steekt de draak met de almachtige mannelijkheid, kiest partij voor Gertrude en staat uitdrukkelijk aan de kant van de vrouwen, die zegevierend uitgebeeld worden tegenover de maskerade van het patriarchaat.” (Julien Bécourt in Mouvement)

Met Bruegel  (2019) – het eerste werk dat ze onder eigen naam maakt – slaat Lisaboa Houbrechts een nieuwe weg in. Bruegel schetst doorheen een reis in de tijd  een caleidoscopisch portret van Pieter Bruegel de Oude en het tijdperk waarin hij leefde. Dé centrale figuur is echter de Dulle Griet, de meest beruchte creatie van de oude meester: de vrouw die als ‘manwijf’ wordt beschimpt omdat ze objecten zou roven voor de hel. In Houbrechts’ interpretatie probeert ze die objecten – getuigenissen van kwetsbare en naamloze levens – juist te redden van de verpletterende werking van de geschiedenis en de machten die haar verloop bepalen. Tegelijk twijfelt Griet met groeiende wanhoop aan haar eigen identiteit. Ver voorbij elk binair denken spreekt deze voorstelling over het verlangen om wat men ambigu en verwerpelijk noemt als fluïde te aanvaarden, dit te omarmen en uit te dragen.  De – zowel gecomponeerde als geïmproviseerde –  live muziek draagt daartoe bij: die gaat een spannende dialoog aan met het wervelende theater dat op scène te zien is. Het Noord-Franse barokensemble Harmonia Sacra en kamancheh-speler Mostafa Taleb tekenen voor een rijk muzikaal palet dat meerdere eeuwen én culturen overspant. “Bezwerend en uitdagend theater,” vond De Morgen over dit totaalspektakel. Het is Lisaboa’s persoonlijkste werk tot nog toe.

Houbrechts zet haar interesse in live muziek op scène verder in haar volgende project I Silenti (première januari 2021). Fabrizio Cassol, die Lisaboa leerde kennen tijdens haar stage voor Requiem pour L., een gezamenlijke creatie van Cassol en Alain Platel, vroeg haar om voor het Théâtre de Namur I Silenti te regisseren. Dit bijzondere verhaal vertrekt vanuit de figuur van Tcha Limberger, een befaamde blinde Roma-muzikant. Hij wil de verbinding leggen tussen de Porajmos, de vergeten Roma-genocide tijdens W.O.II, en fragmenten uit de madrigalen van Monteverdi die spreken over liefde en oorlog. Twee werelden dialogeren met elkaar en vervloeien in elkaar. I Silenti is als een gedicht dat niet alleen verhaalt over de Roma maar over iedereen die het zwijgen is opgelegd.

Inmiddels is Lisaboa Houbrechts ook begonnen met het schrijven van een drieluik, een familie-epos dat zich afspeelt van 1930 tot 2010. De realisatie van dit drieluik is gepland vanaf 2022.  
Lisaboa deed stage bij Alain Platel (Réquiem pour L.; samen met Fabrizio Cassol) en Jan Lauwers (Al het goede).

Lees hier het gesprek met Lisaboa Houbrechts.