Project for Upcoming artists for the Large Stage.
Vier jonge regisseurs bevragen, onderzoeken en bespelen de grote zaal.
Volg hier hun projecten, hun werkproces en hun dialoog.
Bosse Provoost (1993) voltooide in 2016 de masteropleiding Drama aan de School of Arts|KASK Gent. Zijn voorstellingen bestaan uit “composities van lichtverschuivingen, stiltes, ritmische spielereien en half-menselijk aandoende figuren”. Zijn eerste voorstellingen maakte hij met Kobe Chielens, waarin ze samen vaak de fysieke taal van tekenfilmfiguren opzochten. Recenter werk verkent het gebied tussen theater, performance en installatiekunst. Theaterruimtes worden geactiveerd tot ‘omgevingen’ waarin alles wat zich in een zaal bevindt de mogelijkheid in zich draagt om te spreken. Matisklo (2018) is een uitdagende zoektocht naar wat afbeeldbaar en uitspreekbaar is van de aardedonkere gedichten van de joods-Roemeense dichter Paul Celan. In SUN-SET (2020), gemaakt met Ezra Veldhuis, staat de evocatieve werking van licht en duisternis op een toeschouwer centraal. Het is een intieme performance die je zintuigen op scherp zet en speelt op de grens tussen waarneming en verbeelding.
Bosse Provoost (1993) studeerde in 2016 af aan de masteropleiding Drama aan de School of Arts|KASK Gent. Zijn voorstellingen bestaan uit “composities van lichtverschuivingen, stiltes, ritmische spielereien en half-menselijk aandoende figuren”. In 2015 maakte hij twee voorstellingen met Kobe Chielens. Herberg, een weids en adembenemend anti-spektakel, speelde bij zonsondergang, onder een snelwegviaduct en op grote afstand van het publiek. In Moore Bacon! werd er met miniem licht in een aardedonkere ruimte een radicaal spel met ‘zintuiglijke onderprikkeling’ gespeeld, waardoor de toeschouwer onmogelijke beelden waarnam. De voorstelling won de Jong Theaterprijs op Theater Aan Zee en Het Debuut op ITs Festival Amsterdam, en tourde in België en Nederland. “Een ongelofelijk sterke voorstelling”, stond in het juryverslag van TAZ.
In 2017 maakt Bosse The Act of Dying met het collectief de polen, waarin drie spelers een geanimeerd spel van sterven en verrijzen spelen. Een bewegend houten raamwerk gaf tegenspel op de tonen van Gorecki’s Derde Symfonie. In Matisklo (2018) dat hij maakte met o.m. Ezra Veldhuis verfijnde Bosse Provoost zijn zoektocht naar de limieten van het uitspreekbare en afbeeldbare. De voorstelling werd opgebouwd rond de gedichten van Paul Celan, waarin ieder woord als een opgeraapte steen is die vanuit meerdere richtingen bekeken kan worden. De twee acteurs werden in hun ‘betekenisjacht’ (dixit Celan) met gedichten vergezeld door figuren in enkele radicale, ‘mensomvattende’ kostuums van Max Pairon. Carl De Strycker, hoofdredacteur van Poëziekrant: “Zelden beleefde ik zo’n bevreemdende theateravond, maar ook nooit eerder had ik het gevoel dat poëzie accurater op scène werd gebracht.”
Het recente SUN-SET (2020), gemaakt met Ezra Veldhuis, verkent hoe een 'kosmogonisch moment' kan worden verbeeld, het fragiele moment waarop 'niets' omslaat in 'iets'. Schipperend tussen licht en duisternis, abstractie en figuratie, roept SUN-SET bastaardwerelden op, in een theaterzaal die zelf wel lijkt te leven. “Het briljante van de voorstelling is dat ze vertrekt van oude, bekende beeldformules waarin ‘licht’ voor een theatraal idee van ‘waarheid’ en ‘schepping’ staat om elders uit te komen. Ze laat ons zien dat we die werkelijkheid zelf produceren." Pieter T’Jonck.
Voor het najaar 2021 staat een nieuwe productie op het programma, Indoor Weather, een locatievoorstelling in het theater. Meestal staat het apparaat van een theaterzaal ten dienste van een regisseur en zijn of haar performers. Een groot deel van wat zich effectief in deze ruimte afspeelt, is onzichtbaar en onhoorbaar. Indoor Weather wil deze verhoudingen bevragen en binnenste buiten keren. De ecologische catastrofe is een uitnodiging om een poëticale omslag te maken in de grote zaal, een ruimte die traditioneel de mens als middelpunt der dingen plaatst. De speakers spreken, de schijnwerpers treden in de spotlight, het wegrennende mannetje op het nooduitgangsbord raakt geen meter vooruit.
Bosse liep inmiddels stage bij Jan Lauwers (Oorlog en Terpentijn), Ivo van Hove (Een klein leven) en Guy Cassiers (Bagaar).
Lees hier het gesprek met Bosse Provoost.
Vandaag spelen Hannah De Meyer (new skin) én Timeau De Keyser (Het Huwelijk) in Parijs.
P.U.L.S. week in Parijs - van 9 tot 18 oktober
Het Théâtre de la Bastille in Parijs volgt het Vlaams theater al meer dan dertig jaar. Gefascineerd door de vitaliteit van het Vlaamse theater engageert het Théâtre de la Bastille zich nu om het P.U.L.S.project te volgen en te presenteren aan haar publiek.
Van 9 tot 18 oktober zijn drie P.U.L.S.artiesten te gast in het Théâtre de la Bastille in Parijs. Naar aanleiding van deze P.U.L.S.week sprak journalist Victor Roussel met Bosse Provoost over zijn werk.
Verder lezen
Bosse Provoost werkte - in de context van Het lesfestival - gedurende één week met een groep studenten van het Conservatorium Antwerpen aan de hand van gedichten van Paul Celan en teksten van Patricia de Martelaere.
Verder lezenIn juli werkten Bosse Provoost, Oshin Albrecht en Ezra Veldhuis enkele eerste beeldende voorstellen uit voor de intieme performance SUN-SET. In SUN-SET ondernemen ze een zoektocht naar een kosmogonisch moment: het ontspringen van iets uit het niets, ‘de geboorte van een wereld’. Op 15 en 16 november houden ze een eerste try-out op het Playground festival van STUK in Leuven.
Op 6 februari 2020 gaat Bosse Provoost in samenwerking met Ezra Veldhuis in première met Kosmogonie. In deze immersieve performance tussen theater en beeldende kunst wordt de relatie tussen licht en werkelijkheid verkend. In een spel met licht, kleur en ruimte ontvouwt zich een nieuwe sterrennevel.
Bosse Provoost licht zijn voorstelling toe.
De makers van P.U.L.S. woonden de repetitie van Dood in Venetië, onder regie van Ivo Van Hove bij.
Daarna gingen ze in gesprek met Jan Versweyveld, die de scénografie verzorgde.
Bosse Provoost in Subbacultcha Belgium over zijn voorstelling Matisklo en over hoe hij het ervaart om bij Toneelhuis te werken: "To be supported and be a full time artist is rare for someone in the first years of his artistic development".
Lees het volledige artikel hier
Lisaboa, Bosse, Timeau en Hannah ontmoeten Meg Stuart in NTGent, naar aanleiding van enkele van haar voorstellingen die recent in België te zien waren (Shown and Told, samen met Tim Etchells; Built to Last; UNTIL OUR HEARTS STOP).
“You should always give everything as if you don’t know afterwards what to do anymore”. (Meg Stuart)
Meg Stuart (1965) is een Amerikaanse choreografe en danseres, wonend en werkzaam in Brussel en Berlijn. Haar gezelschap, Damaged Goods, opereert sinds 1994 vanuit Brussel.
