Project for Upcoming artists for the Large Stage.
Vier jonge regisseurs bevragen, onderzoeken en bespelen de grote zaal.
Volg hier hun projecten, hun werkproces en hun dialoog.
Bosse Provoost (1993) voltooide in 2016 de masteropleiding Drama aan de School of Arts|KASK Gent. Zijn voorstellingen bestaan uit “composities van lichtverschuivingen, stiltes, ritmische spielereien en half-menselijk aandoende figuren”. Zijn eerste voorstellingen maakte hij met Kobe Chielens, waarin ze samen vaak de fysieke taal van tekenfilmfiguren opzochten. Recenter werk verkent het gebied tussen theater, performance en installatiekunst. Theaterruimtes worden geactiveerd tot ‘omgevingen’ waarin alles wat zich in een zaal bevindt de mogelijkheid in zich draagt om te spreken. Matisklo (2018) is een uitdagende zoektocht naar wat afbeeldbaar en uitspreekbaar is van de aardedonkere gedichten van de joods-Roemeense dichter Paul Celan. In SUN-SET (2020), gemaakt met Ezra Veldhuis, staat de evocatieve werking van licht en duisternis op een toeschouwer centraal. Het is een intieme performance die je zintuigen op scherp zet en speelt op de grens tussen waarneming en verbeelding.
Bosse Provoost (1993) studeerde in 2016 af aan de masteropleiding Drama aan de School of Arts|KASK Gent. Zijn voorstellingen bestaan uit “composities van lichtverschuivingen, stiltes, ritmische spielereien en half-menselijk aandoende figuren”. In 2015 maakte hij twee voorstellingen met Kobe Chielens. Herberg, een weids en adembenemend anti-spektakel, speelde bij zonsondergang, onder een snelwegviaduct en op grote afstand van het publiek. In Moore Bacon! werd er met miniem licht in een aardedonkere ruimte een radicaal spel met ‘zintuiglijke onderprikkeling’ gespeeld, waardoor de toeschouwer onmogelijke beelden waarnam. De voorstelling won de Jong Theaterprijs op Theater Aan Zee en Het Debuut op ITs Festival Amsterdam, en tourde in België en Nederland. “Een ongelofelijk sterke voorstelling”, stond in het juryverslag van TAZ.
In 2017 maakt Bosse The Act of Dying met het collectief de polen, waarin drie spelers een geanimeerd spel van sterven en verrijzen spelen. Een bewegend houten raamwerk gaf tegenspel op de tonen van Gorecki’s Derde Symfonie. In Matisklo (2018) dat hij maakte met o.m. Ezra Veldhuis verfijnde Bosse Provoost zijn zoektocht naar de limieten van het uitspreekbare en afbeeldbare. De voorstelling werd opgebouwd rond de gedichten van Paul Celan, waarin ieder woord als een opgeraapte steen is die vanuit meerdere richtingen bekeken kan worden. De twee acteurs werden in hun ‘betekenisjacht’ (dixit Celan) met gedichten vergezeld door figuren in enkele radicale, ‘mensomvattende’ kostuums van Max Pairon. Carl De Strycker, hoofdredacteur van Poëziekrant: “Zelden beleefde ik zo’n bevreemdende theateravond, maar ook nooit eerder had ik het gevoel dat poëzie accurater op scène werd gebracht.”
Het recente SUN-SET (2020), gemaakt met Ezra Veldhuis, verkent hoe een 'kosmogonisch moment' kan worden verbeeld, het fragiele moment waarop 'niets' omslaat in 'iets'. Schipperend tussen licht en duisternis, abstractie en figuratie, roept SUN-SET bastaardwerelden op, in een theaterzaal die zelf wel lijkt te leven. “Het briljante van de voorstelling is dat ze vertrekt van oude, bekende beeldformules waarin ‘licht’ voor een theatraal idee van ‘waarheid’ en ‘schepping’ staat om elders uit te komen. Ze laat ons zien dat we die werkelijkheid zelf produceren." Pieter T’Jonck.
Voor het najaar 2021 staat een nieuwe productie op het programma, Indoor Weather, een locatievoorstelling in het theater. Meestal staat het apparaat van een theaterzaal ten dienste van een regisseur en zijn of haar performers. Een groot deel van wat zich effectief in deze ruimte afspeelt, is onzichtbaar en onhoorbaar. Indoor Weather wil deze verhoudingen bevragen en binnenste buiten keren. De ecologische catastrofe is een uitnodiging om een poëticale omslag te maken in de grote zaal, een ruimte die traditioneel de mens als middelpunt der dingen plaatst. De speakers spreken, de schijnwerpers treden in de spotlight, het wegrennende mannetje op het nooduitgangsbord raakt geen meter vooruit.
Bosse liep inmiddels stage bij Jan Lauwers (Oorlog en Terpentijn), Ivo van Hove (Een klein leven) en Guy Cassiers (Bagaar).
Lees hier het gesprek met Bosse Provoost.
"Geïntrigeerd, geïrriteerd, gefrustreerd, gegeneerd, geraakt - dat alles en nog veel meer was ik toen ik een uur na aanvang opnieuw op straat stond. Zelden beleefde ik zo'n bevreemdende theateravond, maar ook nooit eerder had ik het gevoel dat poëzie accurater op scène werd gebracht. - Carl De Strycker in Poëziekrant, januari-februari editie
Lees de volledige recensie hier
P.U.L.S. - een tussenstand!
Het vierjarig traject van nieuwe makers voor de grote scène is welbeschouwd al over de helft. Dat vraagt om een terugblik en een vooruitzicht.
ONTMOETINGEN / WORKSHOPS
Ontmoeting met Kristof Van Baarle over dramaturgie:
gezamenlijke lezing van Wereldvreemdheid van Patricia De Martelaere, en vertoning van een fragment van Les Maîtres Fous van Jean Rouch. Voor Van Baarle zijn het allebei referenties over de vraag hoe een vorm te vinden die politiek is, of naar de politiek van de vorm.
ONTMOETINGEN / WORKSHOPS
Ontmoeting met Johan Leysen over toneelspelen:
"Het is lastig om iets zinnigs te zeggen over toneelspelen. Ik heb noodgedwongen wel één en ander opgestoken in de loop der jaren, maar ik probeer het telkens weer spannend te houden door mijn ervaring te vergeten en steeds weer opnieuw te beginnen."
"Provoost heeft de ogenschijnlijk onbegrijpelijke taal van Celan hoofdzakelijk willen verbeelden. Vandaar die bizarre kostuums, en al die minimale en tergend trage bewegingen op het toneel. Ik begon geheel blanco aan deze voorstelling, zoals ik altijd het liefste doe, en vond het vooral onweerstaanbaar grappig. Woestijndroge humor, die me deed denken aan Beckett en Wim T. Schippers. Provoosts beeldtaal geeft de woorden van Celan, ooit ontrukt aan een onmetelijke dodenakker, een geheel nieuwe betekenis. (...) Net nu zelfs de president van de Verenigde Staten racisme en antisemitisme weer salonfähig helpt maken, zet een stel jonge Vlaamse makers de taal van een bijna vergeten Holocaust-dichter in een fris en nieuw toneellicht. Chapeau. Voor de ambitie, en voor de onberispelijke uitvoering. " – Joost Ramaer in Theaterkrant, 24 november 2018
Lees hier de volledige recensie
Bekijk de trailer van Bosse Provoost's Matisklo
In het kader van de voorstelling Matisklo brengt Bosse Provoost een gedichtenbundel van Paul Celan onder vertaling van Ton Naaijkens uit. De gedichten stonden centraal tijdens de creatie van de voorstelling en werden zorgvuldig geselecteerd door Bosse Provoost, Max Pairon, Ezra Veldhuis, Geert Belpaeme, Joeri Happel en Benjamin Cools. Sommige gedichten worden in de voorstelling als theatertekst gebruikt, andere vonden een beeldende, fysieke of dramaturgisch-inhoudelijke verankering.
Lees alvast de epiloog door Bosse Proost en Geert Belpaeme
Verder lezen
Bart Meuleman gaat in gesprek met Geert Belpaeme die samen met Bosse Provoost en vier andere makers deel uitmaakt van de artistieke kern van Matisklo. Zij gaan op zoek naar de limieten van het uitspreekbare en afbeeldbare aan de hand van gedichten van Paul Celan, kostuums die een mens opslokken en hoopjes bezielde materie.
Verder lezen
Bart Meuleman gaat in gesprek met Max Pairon die samen met Bosse Provoost en vier andere makers deel uitmaakt van de artistieke kern van Matisklo. Zij gaan op zoek naar de limieten van het uitspreekbare en afbeeldbare aan de hand van gedichten van Paul Celan, kostuums die een mens opslokken en hoopjes bezielde materie.
Verder lezen